Prace na wysokości - NORMY

Konstrukcja szelek opisana jest ściśle w ogólnoeuropejskiej normie PN-EN 361. Jedynie szelki wyprodukowane zgodnie z normą PN-EN 361 oraz posiadające certyfikat bezpieczeństwa CE bezpiecznie stosowane mogą być przez pracowników w miejscach narażenia na niebezpieczeństwo upadku z wysokości.

Niedopuszczalnym jest stosowanie szelek bez oznakowania ich zgodności z normą, gdyż nie gwarantuje to prawidłowego zabezpieczenia przed zagrożeniem dla zdrowia i życia, jakie może stanowić praca na wysokości.

Każdy egzemplarz szelek bezpieczeństwa wyposażony jest w kartę użytkowania, do której wpisywane są wszystkie informacje dotyczące napraw, kontroli i parametrów szelek.

Normy użytkowania szelek bezpieczeństwa

Numer normy

Tytuł normy

PN-EN 358:2002

Indywidualny sprzęt ochronny ustalający pozycję podczas pracy i zapobiegający upadkom z wysokości

Pasy ustalające pozycję podczas pracy i ograniczające przemieszczanie oraz linki ustalające pozycję podczas pracy

PN-EN 361:2005

Środki ochrony indywidualnej chroniące przed upadkiem z wysokości.
Szelki bezpieczeństwa

PN-EN 363:2008

Środki ochrony indywidualnej chroniące przed upadkiem z wysokości.
Systemy powstrzymywania spadania

PN-EN 813:2008

Indywidualny sprzęt chroniący przed upadkiem z wysokości.
Uprząż biodrowa

W związku, z tym że szelki bezpieczeństwa wyposażone są w dodatkowe elementy systemów zabezpieczających – łączników, punktów kotwiczenia oraz innych, ich kontrola uwzględniać powinna szereg norm regulujących oraz funkcjonowanie poszczególnych elementów.

Zachęcamy do zapoznania się z pełną ofertą szelek bezpieczeństwa oferowaną na naszej stronie Szelki bezpieczeństwa www.bezpieczenstwo-bhp.pl

Prace na wysokości

W Polsce podstawowym aktem prawnym dotyczącym bezpieczeństwa pracy jest Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy. W Dzienniku Ustaw z 2003 r. nr 169, poz. 1650 opublikowano obwieszczenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 sierpnia 2003 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy. Zgodnie z zawartą w nim definicją pracą na wysokości jest każda praca wykonywana na powierzchni ponad 1 metr nad poziomem podłogi lub ziemi, jeśli powierzchnia ta nie jest osłonięta ze wszystkich stron do wysokości co najmniej 1,5 metra pełnymi ścianami lub ścianami z oknami oszklonymi i nie jest wyposażona w stałe konstrukcje lub urządzenia chroniące pracownika przed upadkiem z wysokości.

Obowiązki pracodawcy względem pracowników

Z racji tego, że praca na wysokości należy do niebezpiecznych, pracodawca jest zobowiązany zapewnić pracownikowi pełne bezpieczeństwo w zakresie wykonywanych przez niego obowiązków. Przede wszystkim musi zapoznać zatrudnionego z pełnym instruktażem – pracownik powinien wiedzieć, jak użytkować dany sprzęt (drabiny, wysięgniki czy rusztowanie), aby ten nie zagrażał zdrowiu ani życiu. W przypadku większej wysokości pracodawca powinien zamontować odpowiednie barierki, chroniące przed upadkiem. Gdy nie ma takiej możliwości, pracodawca musi zapewnić inne środki bezpieczeństwa, jak odpowiednie szelki z pasem biodrowym lub szelki bezpieczeństwa z linką przymocowaną do stałych konstrukcji. W ten sposób można skutecznie zamortyzować upadek, zapobiegając tym samym często występującym wypadkom.

Systemy, w które jest zestawiany indywidualny sprzęt chroniący przed upadkiem z wysokości  podzielić można na dwa fundamentalne rodzaje:

1/ powstrzymujące spadanie z wysokości,
2/ uniemożliwiające rozpoczęcie spadania z wysokości.
Aby sprzęt chroniący przed upadkiem z wysokości właściwie realizował swoje funkcje, musi być dobrany odpowiednio do stanowiska, na którym zostanie stosowany. Przyczyną tego jest ograniczona uniwersalność składników systemu. Konieczne jest zatem jego dostosowanie do warunków pracy.

Wymogi dotyczące sprzętu chroniącego przed upadkiem zawarte są w polskich normach:

  • PN-EN 353-1 Urządzenia samozaciskowe ze sztywną prowadnicą
  • PN-EN 353-2 Urządzenia samozaciskowe z giętką prowadnicą
  • PN-EN 354 Linki bezpieczeństwa
  • PN-EN 355 Amortyzatory
  • PN-EN 358 Systemy ustalające pozycję przy pracy
  • PN-EN 360 Urządzenia samohamowne
  • PN-EN 361 Szelki bezpieczeństwa
  • PN-EN 362 Łączniki
  • PN-EN 363 Systemy powstrzymywania spadania
  • PN-EN 795-A1 Punkty kotwiczące umieszczone na powierzchniach pionowych, poziomych i pochyłych (urządzenia tej klasy nie są środkami ochrony indywidualnej)
  • PN-EN 795-A2 Punkty kotwiczące umieszczone na pochyłych ścianach (urządzenia tej klasy nie są środkami ochrony indywidualnej)
  • PN-EN 795-B Tymczasowe urządzenia kotwiczące umożliwiające demontaż i transport
  • PN-EN 795-C Urządzenia kotwiczące wyposażone w prowadnice giętkie poziome "lina życia" dopuszczalne nachylenie 15° (urządzenia tej klasy nie są środkami ochrony indywidualnej)
  • PN-EN 795-D Urządzenia kotwiczące wyposażone w sztywną poziomą prowadnicę w postaci szyny (urządzenia tej klasy nie są środkami ochrony indywidualnej)
  • PN-EN 813 Pasy biodrowe do pracy w podwieszeniu
  • PN-EN 1496 Ratunkowe urządzenie podnosząco-opuszczające
  • PN-EN 1497 Sprzęt ratowniczy (szelki ratownicze).


Wymagania dotyczące pracy na wysokości, wynikają z licznych przepisów prawa. Zatrudnieni na wysokości pracownicy powinni przejść podstawowe i okresowe szkolenie BHP, mieć umiejętność posługiwania się przysługującymi środkami ochrony osobistej oraz urządzeniami zabezpieczającymi. Wybierając zabezpieczenia i środki ochrony osobistej związane z pracą na wysokości, należy zwrócić uwagę, by były zgodne z aktualnie obowiązującymi przepisami.
Asortyment dostępny na naszej stronie Sprzęt chroniący przed upadkiem

Komentarze (0)

Brak komentarzy w tym momencie.