Znaki ewakuacyjne w miejscu pracy

W sytuacji zagrożenia zdrowia lub życia pracowników decydująca jest natychmiastowa reakcja. To ona zadecyduje o powodzeniu przeprowadzanej ewakuacji. Ażeby opuszczenie obiektu budowlanego przebiegało sprawnie, każdy powinien wiedzieć gdzie znajduje się droga i wyjście ewakuacyjne. Drogi takie oraz wyjścia oznaczone muszą być w zakładzie pracy oraz obiektach użytku publicznego za pomocą specjalnych znaków ewakuacyjnych.

Budynek zaopatrzony musi być w dostateczną ilość i odpowiednią szerokość wyjść ewakuacyjnych. Trzeba zachować również dopuszczalną długość, szerokość oraz wysokość przejść i ewakuacyjnych dojść. Zapewnić trzeba także bezpieczną pożarowo obudowę i wydzielenie dróg ewakuacyjnych oraz pomieszczeń.

Podstawowe uwarunkowania prawne

Prawidłowe oznaczenia ewakuacyjne daje możliwość, w chwili wystąpienia zagrożenia szybkiego odnalezienia drogi prowadzącej do zewnętrznego wyjścia budynku. Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych znaki ewakuacyjne umieszczone muszą być na terenie budynków, które posiadają co najmniej dwa wyjścia. Znaki te wyznaczać muszą jedną lub więcej dróg ewakuacyjnych. Właściwe – stosowne oznakowanie powinny posiadać zakłady pracy, magazyny, hale produkcyjne i budynki użyteczności publicznej.

Wygląd znaków warunkuje norma PN-EN ISO 7010, którą charakteryzuje międzynarodowy charakter i duża rozpoznawalność. Wszystkie te znaki posiadać muszą również świadectwo dopuszczenia, które wydawane jest przez Centrum Naukowo Badawcze Ochrony Przeciwpożarowej (CNBOP).

Rodzaje znaków ewakuacyjnych

Znaki ewakuacyjne można podzielić na trzy zasadnicze grupy:

  • podstawowe znaki ewakuacyjne, które stosowane są powszechnie i należą do nich przykładowo: „wyjście ewakuacyjne”, „drzwi ewakuacyjne”, „ciągnąć, aby otworzyć”;
  • znaki ewakuacyjne dla osób niepełnosprawnych, zawieszane powinny być tam, gdzie możliwe jest wydostanie się z budynku przez osoby poruszające się na wózkach inwalidzkich, i są to np.: „drzwi ewakuacyjne”, „kierunek wyjścia na niższy poziom w prawo”;
  • znaki ewakuacyjne uzupełniające, które mają na celu dostarczenie dodatkowych informacji osobom przebywającym na terenie danego budynku, przykładowo: „drzwi”, „wyjście awaryjne”, „pchać, aby otworzyć”.

Najważniejsze kryteria

Wygląd znaków ewakuacyjnych jest ściśle określony przepisami prawnymi. Oznaczenia muzą być przede wszystkim duże, czytelne i niebudzące wątpliwości, co oznacza, iż każdy ze znaków powinien jednoznacznie wskazywać na rozwiązanie danej sytuacji, przykładowo sygnalizować kierunek ewakuacji.

Charakterystyczne elementy dla wszystkich znaków ewakuacyjnych to:

  • kolor – podstawową barwą znaku ewakuacyjnego jest zielony, powinien on pokrywać przynajmniej połowę powierzchni znaku. Dla oznaczeń graficznych, ramek oraz napisów typowy jest natomiast kolor fosforescencyjny biały, potocznie nazywana barwą żółtą. Zasada ta nie odnosi się jedynie do znaków podświetlanych.
  • grafika – każdy znak ewakuacyjny posiada określone elementy graficzne, których nie wolno zmieniać.
  • kształt i wymiar – znaki ewakuacyjne mają kształt kwadratu lub prostokąta. Ich wielkość należy dobrać tak, by były łatwo dostrzegalne przez ewakuujące się osoby.
  • W przypadku kwadratu długość boku może wynosić: 10 cm, 12,5 cm, 15 cm, 20 cm lub 35 cm.
  • W przypadku prostokąta dopuszczalny stosunek krótszego boku do dłuższego to: 1:2 lub 1:3, przy czym wymiar boku krótszego może być równy: 10 cm, 12,5 cm, 15 cm, 20 cm, lub 35 cm.
  • rozmieszczenie – z każdego miejsca na drodze ewakuacyjnej, gdzie pojawić może się wątpliwość co do kierunku ewakuacji, znaleźć powinien się odpowiedni znak. Szczegółowe informacje na temat rozmieszczenia znaków bezpieczeństwa określa Polska Norma PN-N 01 256-5.

Istotnym jest, by:

  • tablice znajdowały się możliwie blisko źródeł światła, i by zapewnioną miały dostateczną luminację,
  • oznaczenie umieszczone było na ścianach, na wysokości 150 cm od podłoża lub nad drogą ewakuacyjną na wysokości minimum 200 cm ,
  • znaki ewakuacyjne, które są nisko umieszczane usytuowane były nie wyżej niż 40 cm od podłogi.
  • oświetlenie – dla znaków ewakuacyjnych istotnym jest widoczność także po zmroku. Dostosowane powinny być do źródła światła, które na nie pada. W budynkach, które są oświetlane światłem dziennym bądź światłem elektrycznym podstawowym, sprawdzać będą się najlepiej znaki ewakuacyjne fotoluminescencyjne. Tam, gdzie pomieszczenia przez długi czas nie są oświetlane, zatem materiał fotoluminescencyjny mógłby nie naładować się w wystarczającym stopniu, zdecydowanie lepsze są znaki ewakuacyjne podświetlane.

Znaczenie znaków ewakuacyjnych

Odpowiednio umieszczone znaki ewakuacyjne ułatwiają szybką i bezpieczną ewakuację. Dzięki specjalnie użytym materiałom są one widoczne nawet w nocy. Oczywiście o powodzeniu ewakuacji decydują także inne, ważne zasady. Tylko skoordynowane działania zapewnić mogą odpowiednie bezpieczeństwo.

Komentarze (0)

Brak komentarzy w tym momencie.