PRZYGOTOWANIE BUDYNKU DO REMONTU – STOSOWNE ZABEZPIECZENIA

Praca na wysokości zaliczana jest do prac niebezpiecznych. Wymaga zatem, od wykonujących ją pracowników dobrej kondycji zdrowotnej. Ale to nie wszystko, wymaga także używania dodatkowych zabezpieczeń. Chcąc podjąć obowiązki wynikające z pracy na wysokości, trzeba wcześniej przejść odpowiednie badania lekarskie, a następnie nauczyć się prawidłowego stosowania środków ochrony przed upadkiem.

Co kryje się pod pojęciem praca na wysokości

Do takich prac kwalifikuje się wszystkie, te wykonywane na powierzchni znajdującej się na wysokości co najmniej 1,0 m nad poziomem podłogi lub ziemi.

Praca wykonywana na wysokości stanowi duże zagrożenie i ryzyko wypadków. Wypadek taki skutkować może ciężkim uszkodzeniem ciała, a nawet śmiercią.

Planując prace na wysokości, szczególną uwagę zwrócić należy na zabezpieczenia pracowników przed upadkiem oraz na ogólne zasady bezpieczeństwa i higieny pracy. Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 26.09.1997 w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. 1997, nr 129, poz. 844), dokładnie definiuje „pracę na wysokości” i zawiera dwa wyjątki od reguły (§105.2): gdy platforma znajdująca się nad ziemią, na której stoi pracownik, jest osłonięta z boków ścianami o wysokości min. 1,5m (lub ścianami z oknami szklonymi) lub gdy ma inne zabezpieczenia stałe, zapobiegające spadnięciu.

Niezależnie od obowiązujących przepisów o bezpieczeństwie prac na wysokości decyduje wybór właściwej metody i sprzętu chroniącego przed upadkiem oraz przeszkolenie pracowników i kadry kierowniczej.

Stosowane zabezpieczenia zbiorowe

Wykonywanie prac na wysokości niesie ze sobą duże ryzyko i wymaga stosowania odpowiednich zabezpieczeń. Wszędzie tam, gdzie jest to możliwe, stosowane powinny być zabezpieczenia zbiorowe, chroniące wszystkie osoby pracujące na wysokości i nie wymagające od nich dodatkowych działań, typu przypinania czy wypinania i innych.

Aby zwiększyć bezpieczeństwo pracowników potrzebne są m.in. balustrady i krawężniki chroniące przed upadkiem z wysokości.

Balustrada powinna mieć minimum 1,1m wysokości i zabezpieczoną przestrzeń między podłożem, a poręczą. Krawężnik musi mieć przynajmniej 15 cm wysokości. W sytuacji, gdy nie jest możliwe zastosowanie tego typu rozwiązań, wymagane są inne zabezpieczenia, które precyzyjnie muszą być dostosowane do rodzaju wykonywanej pracy.

Najpopularniejszymi są siatki ochronne, których zadaniem jest;

• siatki poziome do zamortyzowanie upadku,
• siatki pionowe do zabezpieczenie krawędzi.

Mocowane są one przeważnie do elementów konstrukcyjnych, ewentualnie do specjalnych konstrukcji wsporczych. Muszą one być na tyle mocne i wytrzymałe, by bez problemu utrzymać człowieka spadającego z kilku metrów.

Podczas mocowania siatki, trzeba bezwzględnie zwrócić uwagę na miejsce jej zaczepienia. Siatki poziome muszą być na tyle wysoko zamontowane, by po rozciągnięciu nie dotykały ziemi, gdyż wówczas nie zamortyzują one upadku człowieka.

W połowie wysokości balustrady powinna zostać umieszczona poprzeczka lub wypełnienie uniemożliwiające wypadnięcie. Nie można też zapominać o ochronie pracowników jak również osób postronnych przed spadnięciem narzędzi czy materiałów budowlanych.

Środki ochrony indywidualnej

W sytuacji, w której na budowie nie da się zainstalować siatek i balustrad, każdy pracownik wykonujący pracę na wysokości powinien stosować odpowiednie środki ochrony indywidualnej. Zaliczane do nich są:

• uprzęże, wraz ze specjalnymi systemami amortyzującymi,
• miejsca do kotwienia lin – stałe lub tymczasowe
• hełmy ochronne.

Sprzęt ochronny musi posiadać certyfikaty potwierdzające zgodność z Polską Normą, a także musi być w pełni sprawny.

Każdy pracownik przed podjęciem pracy i powierzeniem mu wynikających z niej obowiązków, powinien zostać przeszkolony w zakresie poprawnego stosowania zabezpieczeń.

Na naszej stronie w zakładce SPRZĘT CHRONIĄCY PRZED UPADKIEM znaleźć można bogatą ofertę produktów.