Komu należą się i w jakiej ilości środki czystości BHP

W oparciu o Kodeks pracy pracodawca ma obowiązek przydziału pracownikowi przysługujących mu środków higieny osobistej. Zgodnie z rozporządzeniem w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy pracodawca zobowiązany jest do zaopatrzenie zatrudnionego w firmie pracownika w środki higieny osobistej.

Dla wszystkich pracowników

Dostęp do środków higieny osobistej zagwarantowany powinien być wszystkim pracownikom.

Jest to niezależne od stanowiska oraz formy zatrudnia. Pracodawcy nie wywiązujący się
z wypełniania tego obowiązku, łamią zawarte w Kodeksie pracy przepisy. Kodeks pracy jasno precyzuje fakt, że pracodawca ma obowiązek udostępnić każdemu, bez wyjątków pracownikowi właściwe urządzenia higieniczno-sanitarne oraz zapewnić środki higieny osobistej. Kodeks pracy nie określa jednak, w jakim zakresie i w jakiej ilości środki te, powinny być dostępne dla pracowników.

Wewnętrzne ustalenia

Środki czystości przydzielane są według tabeli norm ustalonej w stosownym zarządzeniu pracodawcy, wydanym w porozumieniu z przedstawicielem pracowników. Tabela zawiera:

• rodzaje
• ilości
• okresy użytkowania

środków higieny osobistej dla poszczególnych stanowisk pracy.

Rodzaje i ilości przydzielanych środków higieny osobistej ustala się biorąc pod uwagę stopień zabrudzenia ciała, podczas wykonywaniu danej pracy w danej firmie, a także wymagań higieny osobistej związanych z wykonywanymi czynnościami, które wynikają z obowiązku przestrzegania wymogów sanitarnych.

Obowiązki pracodawcy

Obowiązkiem pracodawcy jest dostarczanie pracownikom środków higieny osobistej w naturze. Rodzaj i ilość środków dostosowana musi być do charakteru oraz stopnia zanieczyszczenia ciała określonych w tabelach zakładowych normy przydziału.

Obowiązek dostarczenia środków czystości powiązać należy z wymogami dla pomieszczeń higieniczno-sanitarnych określonych w rozporządzeniu w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy "Wymagania dla pomieszczeń i urządzeń higieniczno-sanitarnych".

W zależności od stopnia zabrudzenia

Nie każda praca powoduje takie same zabrudzenia. Zatem zatrudnionych zaklasyfikować należy do kilku grup, które różnią się charakterem pracy i stanem zabrudzenia:

grupa 1 – skupia pracowników, którzy powinni mieć możliwość kilkakrotnego umycia nieznacznie zabrudzonych rąk, czy też przemycie twarzy w ciągu dnia pracy. Dotyczy to pracowników na stanowiskach nierobotniczych, takich jak: administracyjno-biurowi, techniczno-inżynieryjni, portierzy czy też pracowników ochrony osób i mienia;

grupa 2 – to pracownicy, którzy muszą pozbyć się łatwo zmywalnego brudu z nieosłoniętych części ciała. Są to np. stolarze, malarze budowlani;

grupa 3 – zatrudnieni, u których niezbędne jest kilkukrotne w czasie pracy dokładne mycie rąk. Wynika to z organizacji pracy, wymogów technicznych produkcji, instrukcji higieniczno-sanitarnych. Do tej grupy zaliczymy m.in.: pracowników zakładów gastronomicznych, tokarzy, lakierników;

grupa 4 – to pracownicy, którzy muszą często myć ręce oraz twarze z brudu silnie przylegającego do skóry. Do tej grupy zaliczyć trzeba pracowników, u których przymus częstego mycia rąk podyktowana jest stałym narażeniem na kontakt z substancjami toksycznymi, jak również ze szczególnymi wymaganiami związanymi z wykonywanymi czynnościami. Do tej grupy zakwalifikować należy: lakierników natryskowych, monterów mechaniki pojazdowej, pracowników zatrudnionych przy rozpylaniu środków ochrony roślin;

grupa 5 – do tej grupy należą pracownicy, którzy muszą myć górną część ciała z powodu stopnia zabrudzenia lub całego ciała z brudu, którego źródłem są substancje łatwo zmywalne. Dotyczy to zatrudnionych przy obsłudze urządzeń w kanałach ściekowych;

grupa 6 – pracownicy, u których niezbędne jest mycie całego ciała. Wynika to z bardzo dużego stopnia zabrudzenia lub kontaktu z substancjami trującymi, np. pracownicy czyszczący zbiorniki do przewozu mocnych kwasów, osoby zatrudnione w zakładach utylizacji.

ŚRODKI CZYSTOŚCI BHP dostępne na bezpieczenstwo-bhp.pl