Środki higieny osobistej w pracy

Każde przedsiębiorstwo, instytucja, placówka oświatowa, czy inne obiekty publiczne powinny być wyposażone w odpowiednie środki BHP. W gestii pracodawcy jest dostarczenie pracownikom odpowiednich urządzeń sanitarno-higienicznych. Obowiązkiem pracodawcy jest ochrona zdrowia oraz życie swoich pracowników poprzez zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy. Higiena w miejscu pracy wpływa bezpośrednio na komfort i bezpieczeństwo pracowników. Zarówno urządzenia, jak i środki czystości, mają za zadanie zapewnienie zatrudnionym oraz przebywającym w obiekcie osobom wysoki poziom czystości.

Normy przydzielenia pracownikom środków higieny osobistej

Kodeks pracy oraz akta wykonawcze nie regulują jednoznacznie rodzaju środków higieny osobistej, które pracodawca ma obowiązek zapewnić pracownikom. Pracodawca ma obowiązek ochrony zdrowie oraz życie pracowników poprzez zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy. Należy tu wykorzystywać najnowsze osiągnięcia nauki i techniki. Ilość i rodzaje tych środków dostosowane powinny być do rodzaju, a także stopnia zanieczyszczenia ciała podczas wykonywania określonych prac.

Zakładowe normy przydziału środków higieny osobistej wydawanych pracownikom powinny być określone w dokumentach, takich jak: regulamin pracy, układ zbiorowy pracy, czy w porozumieniu z przedstawicielem pracowników.
Ilość i rodzaje środków higienicznych, w jakie zaopatrywani mają być pracownicy, różnicować powinno środowisko pracy. Zróżnicowanie to, powinny uwzględniać w szczególności:

  • wymogi higieny osobistej związane z pracą,
  • stopień zabrudzenia ciała przy wykonywaniu pracy,
  • wymogi wynikające z obowiązku przestrzegania warunków sanitarnych.


Pracodawca ma obowiązek dostarczać pracownikom i regularnie uzupełniać środki higieny osobistej, takie jak mydła, pasty i ręczniki. Nie wolno tego zastąpić ekwiwalentem pieniężnym.

W podziale na grupy

Ponieważ, nie każda praca powoduje takie same zabrudzenia, zatrudnionych zaklasyfikować można do kilku grup. Różnią się one stylem pracy i poziomem zabrudzenia:

  • grupa 1 – obejmuje pracowników, którym powinno się umożliwić kilkakrotne umycie nieznacznie zabrudzonych rąk, czy przemycie twarzy w ciągu dnia pracy. Są to pracownicy na stanowiskach nierobotniczych, głównie: administracyjno-biurowi, techniczno-inżynieryjni, ochrony osób i mienia, portierzy;
  • grupa 2 – pracownicy, którzy usunąć muszą łatwo zmywalny brud z nieosłoniętych części ciała. Są to pracownicy, tacy jak stolarze czy malarze budowlani;
  • grupa 3 – pracownicy, u których niezbędne jest kilkukrotne w czasie pracy dokładne mycie rąk (co wynika z organizacji pracy, wymogów technicznych produkcji, przepisów higieniczno-sanitarnych). Chodzi tu np. o tokarzy, lakierników czy pracowników zakładów gastronomicznych;
  • grupa 4 – obejmuje pracowników, którzy muszą często myć ręce, twarze z brudu silnie przylegającego do skóry. Do tej grupy należą pracownicy, u których konieczność częstego mycia rąk podyktowana jest stałym narażeniem na kontakt z substancjami trującymi lub szczególnymi wymaganiami związanymi z wykonywanymi czynnościami. Są to zawody takie, jak lakiernik natryskowy, pracownik zatrudniony przy rozpylaniu środków ochrony roślin, czy monter mechaniki pojazdowej;
  • grupa 5 – zaliczają się do niej ci, którzy muszą myć górną część ciała z powodu stopnia zabrudzenia lub całego ciała z brudu, którego źródłem są substancje łatwo zmywalne. Są to osoby zatrudnione przy obsłudze urządzeń w kanałach ściekowych;
  • grupa 6 – pracownicy, u których niezbędne jest mycie całego ciała, co wynika z bardzo dużego stopnia zabrudzenia lub kontaktu z substancjami trującymi. Chodzi np. o pracowników czyszczących zbiorniki do przewozu mocnych kwasów, czy pracowników zatrudnionych w zakładach utylizacji.


ŚRODKI CZYSTOŚCI BHP dostępne na www.bezpieczenstwo-bhp.pl

Komentarze (0)

Brak komentarzy w tym momencie.