Środki higieny osobistej

Zdjęcie pochodzi ze strony freepik.com

Środki higieny osobistej dla pracowników

Każdy pracodawca musi ochraniać zdrowie oraz życie pracowników poprzez zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy. Służy temu odpowiednie wykorzystanie osiągnięć nauki i techniki. Pracodawca zobowiązany jest do zaopatrywania pracowników w niezbędne środki higieny osobistej. Ilość i rodzaje tych środków dostosowane powinny być do rodzaju, a także stopnia zanieczyszczenia ciała przy określonych pracach.

Zakładowe normy przydziału środków higieny osobistej wydawanych pracownikom określone powinny być w: regulaminie pracy, układzie zbiorowym pracy, czy w porozumieniu z przedstawicielem pracowników.

Ilość i rodzaje wydawanych pracownikom środków higienicznych zróżnicowane powinny być ze względu na środowisko pracy. Powinny uwzględniać w szczególności:

• stopień zabrudzenia ciała przy wykonywaniu pracy,
• wymogi higieny osobistej związane z pracą,
• wymogi wynikające z obowiązku przestrzegania warunków sanitarnych.

Zasady zaopatrzenia pracowników w środki higieny osobistej

Środki higieny osobistej wydane przez pracodawcę są jego własnością i używane powinny być wyłącznie w zakładzie pracy.

Zgodnie z kryteriami wyróżnia się grupy pracowników zróżnicowane ze względu na rodzaj wykonywanej pracy i towarzyszący temu poziom zabrudzenia:

1. pracownicy, którym powinno się umożliwić kilkakrotne umycie nieznacznie zabrudzonych rąk, czy przemycie twarzy w ciągu dnia pracy – są to pracownicy na stanowiskach nierobotniczych, głównie: administracyjno-biurowi, techniczno-inżynieryjni, ochrony osób i mienia, portierzy, itp.;

2. pracownicy, u których zachodzi konieczność usunięcia brudu łatwo zmywalnego z nieosłoniętych części ciała – są to m.in. rewidenci w środkach komunikacji, czy pracownicy zatrudnieni w budownictwie, jak: sztukatorzy, murarze, malarze, stolarze, zbrojarze i ich pomocnicy;

3. pracownicy, u których zachodzi konieczność kilkakrotnego starannego umycia rąk w czasie pracy – z uwagi na wymagania produkcji lub przepisów sanitarnych albo z potrzeby mycia rąk oraz twarzy z brudu przylegającego do ciała. Są to np. osoby zatrudnione przy obsłudze obrabiarek do metalu: tokarze, frezerzy oraz spawacze, lakiernicy, piekarze, cukiernicy;

4. pracownicy, u których zachodzi konieczność mycia rąk, twarzy i kończyn dolnych z silnego brudu oraz pracownicy, u których zachodzi konieczność z uwagi na stałe narażenie na kontakt z substancjami trującymi – są to np. lakiernicy natryskowi, pracownicy impregnujący drewno, wulkanizatorzy, mechanicy pojazdowi, osoby zatrudnione przy rozpylaniu środków ochrony roślin;

5. pracownicy, u których zachodzi konieczność mycia górnej części ciała lub całego ciała z brudu z substancji łatwo zmywalnych, tacy jak: zatrudnieni przy obsłudze urządzeń w studzienkach i kanałach ściekowych, czyszczeniu i rozbiórce maszyn i urządzeń technicznych, produkcji i konfekcjonowaniu środków ochrony roślin i inni;

6. pracownicy, u których zachodzi konieczność mycia całego ciała z uwagi na na bardzo duży stopień zabrudzenia lub stykanie się z substancjami trującymi – są to np. pracownicy: wykonujący prace przy czyszczeniu zbiorników i cystern do przewozu paliw i mocnych kwasów, zatrudnieni przy produkcji barwników, czy utylizacji.