Normy odzieży roboczej

Normy odzieży roboczej

Normy i certyfikaty odzieży roboczej i ochronnej

Większość środków ochrony indywidualnej, podlega europejskiej normie wydajności. Dyrektywa 89/686/EWG dotycząca wymogów bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników w ramach stosowanych na stanowisku pracy środków ochrony osobistej, wprowadzono podział produktów na trzy podstawowe kategorie bezpieczeństwa. Każda z tych kategorii I,II i III rozróżnia poziom ryzyka na jakie narażony może być pracownik wykonujący powierzoną mu pracę.

Kategorie ochrony odzieży

Kategoria I

Odzież ochronna zabezpieczająca przed minimalnymi zagrożeniami. Do tej kategorii należy odzież ochronna o podstawowej strukturze, a ocena poziomu skuteczności podlega od oceny samego użytkownika. W wypadku wzrostu określonego typu zagrożenia, skutki mogą być łatwo rozpoznane przez pracownika we właściwym czasie.

Do kategorii I zaliczana jest odzież zwana wcześniej odzieżą roboczą oraz ubrania wykonane z tkanin ochronnych (trudnopalnych, ochronnych na kwas, pyłochłonnych), nie podlegające procedurze oceny zgodności przez jednostki notyfikowane.

Do kategorii I zaliczana jest między innymi odzież chroniącą przed:

  • zabrudzeniami nieszkodliwymi dla zdrowia, których skutki są łatwo odwracalne,
  • powierzchniowymi uszkodzeniami mechanicznymi,
  • zagrożeniami połączonymi z czynnikiem gorącym, przy zagrożeniu niewielkiego stopnia,
    czynnikami atmosferycznymi, np. niska/wysoka temperatura, deszcz.

Kategoria II

Odzież chroniąca przed konkretnymi czynnikami, nie będąca środkiem ochrony przed minimalnym zagrożeniem (patrz kat. I), jak również przed zagrożeniem życia lub zdrowia odzież (patrz kat. III).

Do kategorii II zaliczana jest między innymi:

  • odzież chroniąca przed przecięciem,
  • odzież dla spawaczy,
  • odzież dla pracowników narażonych na kontakt z silnymi substancjami chemicznymi,
  • odzież ostrzegawcza, ze szczególnym uwzględnieniem służb drogowych,.

Kategoria III

Wysoce specjalistyczna odzież ochronna o złożonej konstrukcji przeznaczona do ochrony przed zagrożeniem życia lub zdrowia pracownika. Odzież znajdująca się w tej kategorii stanowi ochronę przed czynnikami mogącymi przyczynić się do najgroźniejszych następstw dla użytkownika, których bezpośrednie skutki działania nie możliwe są zidentyfikowania w odpowiednim czasie.

Do kategorii III zaliczana jest między innymi:

  • specjalistyczne kombinezony przeciwchemiczne,
  • odzież chroniącą przed promieniowaniem jonizującym, płomieniem, rozległymi rozpryskami gorących substancji oraz temperaturą przekraczającą 100°C,
  • odzież chroniącą przed bardzo niskimi temperaturami poniżej -50°C,
  • odzież przeznaczona do pracy pod wysokimi napięciami prądu elektrycznego.

Normy BHP odnośnie odzieży ochronnej

Numer i symbol normy

Opis

EN 343

Odzież ochronna - ochrona przed deszczem.
Norma określa dwa parametry: odporność na przenikanie wody (od 0 do 3), to znaczy poziom przesiąkania odzieży i odporność na przenikanie pary (od 0 do 3),to znaczy poziom "oddychania" odzieży oraz określa właściwości chroniące przed złą pogodą, wiatrem, zimnem powyżej -5oC.

EN 342

Odzież ochronna - zestawy i wyroby odzieżowe chroniące przed zimnem.
Norma określa wymagania i metody badania zestawów odzieżowych np. ubrań dwuczęściowych lub kombinezonów oraz pojedynczych wyrobów odzieżowych przeznaczonych do ochrony przed zimnem. Odzież spełniająca wymagania tej normy może być stosowana w temperaturach poniżej -5oC, np. w chłodniach.

EN 14058

Odzież ochronna - Wyroby odzieżowe chroniące przed chłodem.
Norma określa wymagania oraz metody badania dotyczące pojedynczych elementów kompletu odzieży chroniącej ciało przed wychłodzeniem w środowisku o umiarkowanie niskich temperaturach powyżej -5oC. W takich sytuacjach odzież zwykle nie musi być wykonana z materiałów nieprzemakalnych lub nieprzepuszczających powietrza, ale może chronić przed chłodem tylko miejscowo np. tylko kamizelka.

EN ISO 11611

Odzież ochronna do stosowania podczas spawania i w procesach pokrewnych.

Norma opisuje metody badań i wymagania dotyczące odzieży ochronnej stosowanej przez osoby wykonujące spawanie ( odzież spawalnicza) i inne czynności pokrewne i o zbliżonym poziomie zagrożeń. Ten typ odzieży ochronnej jest stosowany jako ochrona przed małymi kroplami stopionego metalu, iskrami, chwilowym kontaktem z płomieniem oraz promieniowaniem cieplnym i ultrafioletowym. Gwarantuje również w ograniczonym stopniu izolację elektryczną od przewodów będących pod napięciem stałym do 100V.

EN ISO 11612

Odzież ochronna dla pracowników narażonych na działanie czynników gorących.
Odzież ma za zadanie chronić pracownika przed krótkotrwałym kontaktem z ogniem i ograniczać rozprzestrzenianie się płomieni (kod literowy: A1, A2) oraz chronić przed przynajmniej jednym rodzajem czynnika gorącego. Czynnikami gorącymi mogą być: ciepło konwekcyjne (kod literowy: B1, B2, B3), promieniowanie cieplne (kod literowy: C1, C2, C3, C4), duże rozpryski stopionego aluminium (kod literowy: D1, D2, D3), duże rozpryski stopionego żelaza (kod literowy: E1, E2, E3), ciepło kontaktowe (kod literowy: F1, F2, F3).

EN ISO 20471

Odzież ostrzegawcza o intensywnej widzialności.
Norma określa wymagania dotyczące odzieży wizualnie sygnalizującej obecność użytkownika, tak aby go zauważyć i widzieć w różnych warunkach niebezpiecznych: przy świetle nocnym, dziennym i przy świetle reflektorów. Norma określa wymagania dotyczące barwy i odblaskowości, jak również minimalnych powierzchni oraz rozmieszczenia materiałów w odzieży ochronnej. Dodatkowo nakłada obowiązek informowania użytkownika o maksymalnej ilości cykli oraz sposobie prania, którym może być poddana odzież przy zachowaniu odpowiedniego poziomu ochrony. Norma utrzymuje podział odzieży na trzy kategorie na podstawie minimalnych powierzchni materiałów odblaskowych danych w m², przy czym kategoria pierwsza jest najniższą kategorią, a kategoria trzecia przedstawia najwyższy poziom widoczności.

EN 14126

Odzież chroniąca przed czynnikami biologicznymi.
W połączeniu z odpowiednią normą dla odzieży chroniącej przed chemikaliami daje możliwość ochrony przed czynnikami infekcyjnymi (mikroorganizmami) występującymi w pyle, aerozolu lub cieczy (oznaczenie typu z przyrostkiem "-B", np. "Typ 3 - B".

EN 1073-2

Odzież chroniąca przed skażeniami promieniotwórczymi.
Odzież zapewniająca ochronę przed przenikaniem cząstek radioaktywnych jednakże brak ochrony przed promieniowaniem radioaktywnym.

EN 13034

Odzież chroniąca przed ciekłymi środkami chemicznymi.
Wymagania dotyczące odzieży chroniącej, w ograniczonym zakresie, przed ciekłymi środkami chemicznymi (TYP 6). Norma definiuje wymagania dotyczące odzieży chroniącej przed opryskaniem cieczą i przed krótkotrwałym kontaktem z ciekłymi substancjami chemicznymi.

EN 13982-1

Odzież chroniąca przed cząstkami stałymi.
Norma określa wymagania dotyczące odzieży ochraniającej całe ciało przed stałymi cząstkami środków chemicznych unoszącymi się w powietrzu - pyłami (TYP 5 ).

EN 14605 + A1

Odzież chroniąca przed ciekłymi środkami chemicznymi.
Norma określa wymogi dotyczące odzieży ochraniającej całe ciało lub jego poszczególne części przed działaniem substancji chemicznej w postaci strumienia cieczy (TYP 3) lub w postaci rozpylonej (TYP 4).

EN 61482-1-2

Odzież ochronna przed zagrożeniami termicznymi spowodowanymi łukiem elektrycznym.
Norma określa metody badania materiału oraz wyrobów odzieżowych dedykowanych pracownikom narażonych na działanie łuku elektrycznego. Odzież ta nie jest ochronną odzieżą izolującą elektrycznie, oznacza to że nie służy jako ochrona przed porażeniem prądem elektrycznym natomiast służy jako ochrona przed skutkami działania łuku elektrycznego - przed płomieniem, wysoką temperaturą i odpryskami ciekłego metalu.
Norma dzieli odzież na 2 klasy w zależności od stopnia ochrony przy napięciu 400V/50Hz i czasie trwania łuku 0,5s:
Klasa 1 – 4 kA
Klasa 2 – 7 kA.

PN-EN 943-1
PN-EN 943-2

Odzież ochronna gazoszczelna chroniąca przed działaniem substancji chemicznych w postaci gazów, par, cieczy i drobnych cząstek stałych

typ 1 - odzież zabezpieczająca cały organizm, posiadająca cechy gazoszczelności spełniająca wymagania testu szczelności wg PN-EN 464

typ 2 - odzież zabezpieczająca cały organizm , nie spełniająca wymagań testu szczelności wg PN-EN 464, w której zabezpieczenie przed wnikaniem niebezpiecznych substancji realizowane jest poprzez nadciśnienie wewnątrz kombinezonu.

PN-EN 1149

Odzież ochronna chroniąca przed elektrycznością statyczną (rozpraszająca ładunek elektryczny).

Odzież antystatyczna jest przeznaczona do stosowania w strefach zagrożonych wybuchem.

PN-EN 13758-2+A1

Właściwości ochronne przed działaniem promieniowania UV.

Wymagania dotyczące znakowania odzieży, zaprojektowanej w taki sposób, aby chroniła użytkownika przed działaniem ultrafioletowego promieniowania słonecznego.

Odzież ochronna niezależnie od kategorii spełniać musi wymogi ustalone przez normę EN ISO 13688 (dawniej EN340) w zakresie znakowania. Norma EN ISO 13688 określa ogólne wymagania z zakresu ergonomii, oznaczenia wielkości, nieszkodliwości i znakowania odzieży ochronnej oraz informacji, które ma obowiązek dostarczyć producent wraz z odzieżą ochronną. Norma ta powinna być stosowana w powiązaniu z inną normą zawierającą szczegółowe wymagania dla określonego wykonania wyrobu w celu zapewnienia ochrony przed danym zagrożeniem.

Polecane wpisy

Komentarze (0)

Brak komentarzy w tym momencie.
Tylko zarejestrowani i zalogowani użytkownicy mogą dodawać komentarze